ข่าวสารกิจกรรม

IT New Update /รัฐจอร์เจียเล็งชู

รัฐจอร์เจียเล็งชู "iPad" ใช้แทนหนังสือเรียนสมาชิกวุฒิสภารัฐจอร์เจียของสหรัฐฯหวังใช้แท็บเล็ตยอดฮิตอย่าง iPad มาแทนที่เล่มหนังสือเรียนแบบดั้งเดิม ถือเป็นรัฐล่าสุดที่มองเห็นคุณค่า iPad ต่อการศึกษาหลังจากหลายโรงเรียนทั่วสหรัฐฯเริ่มทดลองใช้ iPad ในโรงเรียนมาระยะหนึ่งแล้ว ทอมมี วิลเลียมส์ (Tommie Williams) ประธานวุฒิสภาโดยตำแหน่ง (President of the Senate) จากพรรครีพลับลิกันให้สัมภาษณ์ต่อสื่อมวลชนว่าผู้ร่างกฏหมายและนักการศึกษาในรัฐจอร์เจียกำลังพิจารณาโครงการทดแทนหนังสือและสมุดในโรงเรียนที่ถูกพิมพ์บนกระดาษด้วย iPad โดยระบุว่าได้เข้าพบกับแอปเปิล (Apple) ผู้ผลิต iPad เมื่อปลายสัปดาห์ที่ผ่านมา เบื้องต้นคาดว่าจะมีค่าใช้จ่ายราว 500 เหรียญต่อเด็ก 1 คนต่อระยะเวลา 1 ปี (ราว 15,000 บาท) โดยที่เด็กนักเรียนจะได้รับเครื่อง iPad, ระบบอินเทอร์เน็ตไร้สาย wi-fi รวมถึงระบบที่เด็กๆจะสามารถเข้าถึงหนังสือเรียนที่หลากหลายได้่ ส.ว.วิลเลี่ยมส์ระบุว่า ค่าใช้จ่ายที่ทุกฝ่ายในสหรัฐฯต้องเสียไปกับเล่มหนังสือเรียนและสมุดโรงเรียนนั้นมีมูลค่าเฉลี่ยสูงถึง 40 ล้านเหรียญต่อปี นอกจากนี้ หนังสือเรียนหลายเล่มยังมีเนื้อหาไม่ทันสมัย โดยหนังสือเรียนจำนวนไม่น้อยในปัจจุบันยังไม่มีรายละเอียดเกี่ยวกับโศกนาฎกรรม 9/11 ความสิ้นเปลืองและการขาดความยืดหยุ่นในการปรับปรุงเนื้อหาให้ทันสมัยอยู่เสมอของเล่มหนังสือเรียนเหล่านี้ทำให้ iPad ถูกมองว่าจะเป็นหนังสือเรียนแห่งอนาคตที่คุ้มค่า สื่อมวลชนอเมริกันหลายรายตั้งข้อสังเกตว่า หาก iPad ได้รับความนิยมจริง จะถือเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของโลกการศึกษานับตั้งแต่การถือกำเนิดของเครื่องขยายภาพหรือโปรเจคเตอร์ (projector) จุดนี้หลายฝ่ายเชื่อกันว่าความเปลี่ยนแปลงนี้จะเกิดขึ้นจริงในอนาคต เนื่องจากหลายโรงเรียนในสหรัฐฯเริ่มประกาศว่าประสบความสำเร็จจากการทดลองนำ iPad มาใช้ในการเรียนการสอนสูง ทำให้ตั้งเป้าขยายวงใช้งานมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง เดือนธันวาคม 2010 ที่ผ่านมา หนังสือพิมพ์ New York Times ตีพิมพ์เรื่องราวของโรงเรียน Roslyn High School ในสหรัฐฯซึ่งเริ่มทดลองใช้งาน iPad ราว 47 เครื่องในการเรียนการสอน ล่าสุดโรงเรียนดังกล่าวมีแผนขยายการใช้งานให้ครอบคลุมนักเรียนทั้งหมดของโรงเรียนราว 1,100 คนแล้วเรียบร้อย สิ่งสำคัญที่ iPad ทำได้เหนือกว่าสมุดจดบันทึกของนักเรียน คือการเปิดทางให้คุณครูและนักเรียนสามารถเปลี่ยนกระดาษมอบหมายการบ้าน และเอกสารการเรียนอื่นๆมาเป็นข้อมูลดิจิตอลที่นักเรียนสามารถบันทึกไว้ในรูปแบบดิจิตอล นอกจากนี้ iPad ยังทำให้เด็กสามารถเพลิดเพลินกับสื่อการสอนแปลกใหม่ เช่น เกมคณิตศาสตร์ การศึกษากับแผนที่โลกแบบโต้ตอบ หรือการเรียนเปียโนบน iPad แม้โรงเรียนในสหรัฐฯส่วนใหญ่จะเสียค่าใช้จ่ายราว 750 เหรียญ เพื่อซื้อ iPad รุ่น 32GB พร้อมเคสกันกระแทก และปากกาสไตลัส แต่ผู้บริหารโรงเรียนยืนยันว่า iPad สามารถลดค่าใช้จ่ายได้จริงในระยะยาว เบื้องต้นคาดว่าจะสามารถลดค่าใช้จ่ายด้านหนังสือมากกว่า 7,200 เหรียญต่อปี ทำให้ยอดการสั่งซื้อ iPad ในสถานศึกษาอเมริกันเพิ่มสูงต่อเนื่องในขณะนี้ ปัจจุบัน แอปเปิลประกาศว่าแอปพลิเคชันด้านการศึกษาสำหรับผู้ใช้ iPad นั้นมีมากกว่า 5,400 แปพลิเคชัน โดยมากกว่า 1,000 แอปพลิเคชันเป็นแอปฟรีไม่มีค่าใช้จ่าย สำหรับคอนเทนต์หนังสือเรียน ขณะนี้สำนักพิมพ์หนังสือเรียนล้วนตื่นตัว และตระหนักดีว่าหนังสือเรียนแห่งอนาคตควรต้องโต้ตอบได้ในรูปแบบดิจิตอล คาดว่าการเปลี่ยนแปลงในระบบการศึกษาจะสามารถเห็นได้ชัดเจนในอนาคตไม่ไกลนับจากนี้ขอขอบคุณ ASTV ผู้จัดการที่มา http://www.manager.co.th/cyberbiz/ViewNews.aspx?NewsID=9540000017219

1 มกราคม 2557 | 2986

ธรรมะจรรโลงใจ / ส่องกล้องมองคำว่า

ส่องกล้องมองคำว่า"ทุกข์" "ความทุกข์ทั้งหลายที่เป็นความทุกข์ทางใจนี้ เป็นเพราะว่าเรามองดูปรากฏการณ์ในชีวิตด้วยความไม่ชัดเจน" "ยังไม่สนใจธรรมะ เพราะชีวิตยังไม่มีทุกข์" คนจำนวนมากคิดเช่นนี้ เพราะคำว่า "ทุกข์" นั้นฟังดูเป็นเรื่องหนักหนาสาหัสในชีวิต ทั้งที่ความจริงแล้ว ความหมายของคำนี้ในธรรมะของพุทธศาสนามีความละเอียดอ่อนยิ่งนัก หากศึกษาจริงๆ แล้วจะรู้สึกทึ่งและอัศจรรย์ใจในอัจฉริยภาพของตัวผู้ค้นพบยิ่งนัก จะรู้สึกอย่างไรหากบอกว่าในทุกๆ จังหวะและท่วงทำนองของการดำเนินชีวิตมีทุกข์แฝงอยู่ทุกขณะ ไม่รู้จัก-อย่ารีบบอกว่าไม่มี อย่าเพิ่งเถียงถ้ายังไม่ได้คำอธิบายในเรื่องนี้ของ ดร.ระวี ภาวิไล ที่ส่องกล้องมองดูคำว่าทุกข์ได้ละเอียดไม่แพ้การส่องกล้องดูดาวบนท้องฟ้าเลย "คำว่าปัญหากับความทุกข์ในทางพระพุทธศาสนาใช้แทนกันได้ คำว่าปัญหาเป็นคำสมัยใหม่ เราจะพิจารณาได้ว่าสิ่งที่เราเรียกว่าปัญหานี้คือ ความทุกข์นั่นเอง แต่เวลาพูดความทุกข์จะดูเหมือนหนัก พูดคำว่าปัญหาเป็นเรื่องทันสมัย แล้วเราจะพบว่าสิ่งที่เราต้องแก้ก็คือ ความไม่สะดวกสบายที่ทนได้ยากนั่นเอง "ตามที่บอกว่าชีวิตเป็นความทุกข์เป็นปัญหานั้น ไม่ใช่ว่าการกล่าวเช่นนั้นเป็นการมองโลกในแง่ร้าย แต่เป็นการกล่าวถึงสภาวะที่เป็นจริงในชีวิตของเรา" ไม่เชื่อลองฟังต่อไปได้ "นับตั้งแต่เรารู้สึกตัวลืมตาขึ้นวันหนึ่งๆ จะพบปัญหาที่ต้องแก้ถัดกันไป แก้ปัญหานั้นปัญหาใหม่ก็เข้ามาเรื่อย ถ้าจะสังเกตตั้งแต่เช้า ปัญหาทำอย่างไรเราจะมาถึงที่ทำงานได้โดยเรียบร้อย แม้เมื่อถึงที่ทำงานเราจะพบปัญหารออยู่บนโต๊ะ จะต้องแก้อันนั้นอันนี้เรื่อยไป ชีวิตก็จะเป็นอย่างนี้ "ปัญหาหรือความทุกข์ทางกายนี้เป็นส่วนหนึ่ง แต่ส่งที่น่าจะสังเกตได้ก็คือว่า ส่วนใจมันพลอยไปกับกายมากน้อยแค่ไหน ทั้งที่ส่วนใจก็มีความทุกข์ทางใจอยู่แล้ว คือความเศร้าโศก ความคับแค้นใจ ซึ่งส่วนของจิตใจนี้อาจจะเกิดขึ้นเพราะความทุกข์ทางกายทำให้เกิด หรืออาจเกิดแม้ความทุกข์ทางกายไม่มีก็ได้ "นับเป็นเรื่องที่มีความซับซ้อนในสาเหตุ และสาเหตุเหล่านี้ทางพฤติกรรมสามารถวิเคราะห์ได้ว่าเกิดขึ้นมาอย่างไร แล้วก็รู้หนทางที่จะบรรเทามันลงไป" ในบรรดาความทุกข์ที่แบ่งออกเป็นทางกายและทางใจนั้น อ.ระวีบอกว่า "ความทุกข์ทางใจเกิดขึ้นโดยไม่จำเป็น แล้วเราจะพบว่ามนุษย์ได้สร้างกลไกขึ้นทั้งในตัวเองและสังคม ทำให้เกิดความกดดันและความทุกข์ทางใจขึ้น โดยคนส่วนใหญ่อาจจะมองข้ามไป หรืออาจจะมองไม่เห็น มันก็กลายเป็นปัญหาหรือเป็นทุกข์ ความทุกข์ทางใจเหล่านี้เป็นสิ่งที่การอบรมและการฝึกฝนใจสามารถทำให้มันระงับไปได้" ความทุกข์ทางใจเกิดขึ้นโดยไม่จำเป็น-เป็นประเด็นที่ควรให้ความสนใจเป็นอย่างมาก เพราะถ้าเป็นเช่นนั้นวันหนึ่งๆ คนเราทุกข์ทางใจไปโดยสิ้นเปลืองไม่ใช่น้อย บอกแค่นี้คงไม่ทำให้คิ้วที่ขมวดอยู่คลายออกไปได้ ต้องรับรู้การแจกแจงปฏิบัติการของสิ่งที่เรียกว่าทุกข์เสียก่อน ทุกข์กาย-ทุกข์ใจแน่ กายไม่ทุกข์-ใจทุกข์ไปล่วงหน้า "ตัวอย่างความพัวพันระหว่างทุกข์ทางกายและทุกข์ทางใจที่อาจจะได้พบกันในชีวิตประจำวัน สมมุติว่าเราเป็นเด็กไม่สบายแล้วไปหาหมอ หมอบอกว่าเราเป็นไข้หวัด ต้องฉีดยา ถ้าเด็กคนนั้นเคยฉีดยามาหนหนึ่งแล้ว พอบอกต้องฉีดยาอีกมันเกิดทุกข์ขึ้นมาทันที ความทุกข์ที่ได้รับฟังว่าต้องเอาเข็มมาแทงลงไปในเนื้อ ในขณะนั้นทุกข์ทางกายยังไม่ได้เกิด แต่ทุกข์ทางใจเกิดขึ้นแล้ว อาจจะเริ่มมีอาการเป็นทุกข์ เริ่มน้ำตาคลอ พอหมอเอาเข็มฉีดยาดูดยาออกมาจากหลอดก็เริ่มจะมีความทุกข์ทางกายบ้าง แต่ไม่เจ็บ น้ำตาไหลได้ "เราเป็นผู้ใหญ่รู้สึกแต่คงไม่ถึงกับน้ำตาไหล เห็นหมอทำอย่างนั้นเราก็เริ่มรู้สึก หมอเอาเข็มฉีดยามาบีบยาให้ยามันไล่ แล้วก็เอามาจรดลง แล้วลองนึกทบทวนดูว่าเรารู้สึกอย่างไร จะรู้สึกไม่สบายใจ หมอเริ่มกดเข็ม บางครั้งเราก็มอง บางครั้งเราก็ไม่อยากมอง ลองมองดูและลองพิจารณาดูตอนที่เข็มมันจรด ความทุกข์ทางกายยังไม่เกิดขึ้น แต่เรามีความไม่สบายใจ พอหมอกดเข็มเข้าไปในเนื้อเรา นึกว่าเราเจ็บ แต่ที่จริงถ้าเราเพ่งใจลงไปในขณะเข็มกดลงไปในเนื้อ จะพบว่ามันยังไม่เจ็บ ความทุกข์ทางกายยังไม่มี แต่เมื่อเข็มมันลงไปลึกพอประมาณแล้ว และเมื่อหมอเริ่มกดยาเข้าไป ความเจ็บมันจะมี "ถ้ามีสติอยู่กับปัจจุบัน เจ็บที่แล้วไปอย่าไปนึกถึงมันอีก เจ็บที่กำลังเจ็บดูมัน เจ็บที่ยังไม่มา อย่าเพิ่งไปเจ็บก่อน เราจะพบว่าความเจ็บได้เป็นทุกข์ก้อนใหญ่ที่เราจะต้องแบกไว้ แต่ความเจ็บนั้นมันเป็นชั่วขณะๆ พอหมอถอนเข็มออกแล้วขยี้ตอนนั้นเราจะเจ็บมากชั่วขณะ แล้วก็จะชา แต่ถ้าเราไม่ทำอย่างนั้นจะรู้สึกว่าความเจ็บจริงๆ กับความที่ใจเราเป็นทุกข์มันปนเปกันไปหมด ไม่รู้ส่วนไหนเป็นทุกข์ทางกาย ส่วนไหนเป็นทุกข์ทางใจ "ถ้าเป็นเด็ก เด็กจะร้องก่อนเข็มจะถูก เมื่อถูกเข็มแทงก็ร้องลั่น พอหมอถอนเข็มออกก็ยังร้องอยู่ เพราะโกรธหมอ นี่คือตัวอย่างที่ยกขึ้นมาเพื่อให้เห็นกลไกของสิ่งที่เรียกว่าความทุกข์" "ความทุกข์ทั้งหลายที่เป็นความทุกข์ทางใจนี้ เป็นเพราะว่าเรามองดูปรากฏการณ์ในชีวิตด้วยความไม่ชัดเจน ทำอย่างไรจะเห็นสภาวะชัดเจน ทำอย่างไรจะรู้ทัน"ขอขอบคุณ คอลัมน์ ร้อยเหลี่ยมพันมุม โดย วีณา โดมพนานครที่มา http://www.dhammajak.net/dhamma/31.html

1 มกราคม 2557 | 5013